damir616500
Абайдың 1880 жылдардың екінші жартысында жазылған өлеңдерінің ішінде, біздің көңілімізді өзіне қарай ерекше бұрған бір топ өлеңдері бар. Ол – көңіл-күй лирикалары. Бұл, ақынның өз ойымен халық мұңын қоса мұңдаған ойшылдық, сыршылдық үлгідегі терең толғаулары.
«Ішім өлген, сыртым сау» деп, дерттене толғанған ақын:
Қажымас дос халықта жоқ,
Айнымас серт қайда бар?
Алда көрген, артта жоқ,
Мысқыл өсек, айла бар, -деп, ақын өзі өмір сүрген қоғамнан түңілгендей де болады. Өзін-өзі жұбатып, уаныш етер ешнәрсе таппағандай, ақын өз мұңын өзі мұңдап кетеді.
Мұңдана отырып ызаланған ақын, өзі өмір сүріп отырған қоғамның барлық кемшіліктерін оқушысына жайып салады.
Answers & Comments
Ответ:
халықтын надандығы,яғни білімсіздігі
халықтын жалқаулығы
Объяснение:
«Ішім өлген, сыртым сау» деп, дерттене толғанған ақын:
Қажымас дос халықта жоқ,
Айнымас серт қайда бар?
Алда көрген, артта жоқ,
Мысқыл өсек, айла бар, -деп, ақын өзі өмір сүрген қоғамнан түңілгендей де болады. Өзін-өзі жұбатып, уаныш етер ешнәрсе таппағандай, ақын өз мұңын өзі мұңдап кетеді.
Мұңдана отырып ызаланған ақын, өзі өмір сүріп отырған қоғамның барлық кемшіліктерін оқушысына жайып салады.