Ответ:

1)Жел дауылды шақырады,

Бұлт жауынды шақырады.

Қыстағы қар - жерге ырыс,

Жердегі ылғал – елге ырыс.

Таумен тасты су бұзар,

Ел арасын қу бұзар.

Ағаш тамырымен мықты,

Адам дос - жарымен мықты.

Су жетпейін демейді, жар жеткізбейді,

Ер жетпейін демейді, мал жеткізбейді.

Жазғытұрым жел

жардай атанды жығар.

Қаз келсе, жаз келер,

Қарға келсе қатқақ келер.

2)

Табиғатым, тіршілігім, ырысым,

Сенсіз менің тарылады тынысым.

Биік - биік тауларыңа қарасам,

Алшаң басып, түзеледі жүрісім.

Сенсің менің тазалығым, тұнығым,

Сенсіз менің үзіледі үмітім,

Сен бар жерде жыр тұнады көңілге,

Сен бар кезде құлшынамын өмірге.

О, адамзат аялашы, қорғашы,

Өзің туып, өзің өскен ортаны.

Келе жатыр талай сәби өмірге,

Ең болмаса соның жайын ойлашы.

Мен қазақпын жылқы мінез қайсарлы,

Жақсы, жаман айыратын байсалды.

Туған жерім, табиғатым деп бүгін,

Асау тайың бар әлемге жар салды.

Ей, ағасы, іні менен бауырлар,

Мен айтатын сөздеріме құлақ сал,

Табиғат пен адам егіз емес пе,

Өкінерсің кетсе егер келмеске.