Ответ:

— Сәлеметсіз бе ағай, сізден кішігірім сұхбат алсам болады ма? Көп уақытыңызды алмайды. 3 - ақ сұрақ.

— Сәлем, балақай! Ой, мен асығып тұр едім балам. Бірақ, көп уақыт алмаса, сұхбатыңды бастай бер.

— Уф келіспейсіз бе деп қалып едім, рахмет! Ал, бірінші сұрағым: өзіңізге сыйланған сыйлықтардың арасынан өзіңізге ең қатты ұнаған сыйлық қандай болды? Ол кездегі сіздің реакцияңыз қандай болды?

— Эм... Паһ- паһ, сұрағың қызық екен... Ааа, есіме түсті! Өзіме сыйланған сыйлықтардың арасынан өзіме ең қатты ұнаған сыйлық қызымдікі болатын. Қызымның еңбек сабағында жасаған «қымбатты әкешім ...» деп басталатын ашық хаты еді. Қуанғанымнан «Ғажап, қызым рахмет» деп жылап жібере жаздадым.

— Мәссаған, өз қызын сіз сияқты ешкім қатты жақсы көрмейтін шығар! Ал екінші сұрағым: сізге біреудің "тәйт" деген кезі болған ба еді?

— Әрине, бала кезімізде бұл сөзді көп естідік қой! Көбінесе бұл сөзді атамнан еститінмін. Жарақаттанған кезде маған «тәйт, көз жасыңды көрсетпе, ер жігіт жылаушы ма еді» деп айтатын еді.

— Аха, түсінікті! Ал соңғы сұрағым: «әттеген - ай, олай емес, бұлай жасағанымда ғой»- деген ой болып па еді?

— Әрине, ондай ойлар әр күн сайын пайда болады ғой. Міне, кеше ғана әттеген- ай, үйге автобуспен емес, таксимен үйге ертерек келгенімде ғой, сонда қызыма алған балмұздағым еріп кетпеуші еді, қызым мені көп күтті ғой деп іштей ойладым.

— Пах- шіркін, сіз шыныменде жақсы әке екенсіз! Сұхбатыңызға рахмет! Алланың нұры жаусын! Сау болыңыз.

— Сау бола ғой, сағанда керемет сұхбат үшін рахмет!

Ответ:

-Оһо,ауылдан атам келіпті ғой.Алақай атаммен кететін болдым.Ура!

-Бәрекелді құлыным.Пай-пай,өзің өсіп қапсың ғой батырым.Кәне кел,маңдайыңнан сүйейін.

-Ассалаумағалейкүм ата! Қош келдіңіз!

-Беу дүние-ай десеңші,немерем өсіп,жаракімалла,сәлемдесетін,тәрбиелі жігіт боп өсіп қалыпты.Аллаға шүкір.

-Ата мені ауылға алып кетесізбе?Әжемнің құрт-майын сағындым.

-Ойпырмай ә,бұл жолы алып кете алмаймын ау,базарға мал өткізуге келіп едім.

-Туу,сізді күтіп жүрсем.Қап! Кеше достарыма атам келеді,ауылға кетем,- деп айтып қойып едім.Пішту! Кеткенің осы ма,-дейтін болды ғой.Масқарай,өтірікші болдым.

-Жә! Тәйт! Не сонша таусылып!Сабағы бар деген әкең.Әкеңмен сөйлесіп екі күнге алып кетемін,ауылда әжеңнің айранын ішіп аунап-қунап қайтасың.

-Құп! Ләббәй ата! Алақай мен ауылға кетемін!

-Паһ-паһ! Баланың қуанышынан артық қуаныш барма әлемде!