Verified answer

Жауабы: В) Құралайдың Ноянға

Қыз сонда: «Қалауым бар, Ноян батыр,

Адасқан аққу құстай мен бір пақыр.

Арқаның аруы боп жүрсем дағы,

Алыста туған, өскен жерім жатыр.

Өткізген балаусадай бөбек күнім,

Барқыттай белес-белес белім жатыр.

Айбынды арыстандай құмда кезген,

Күңіреніп қалың қалмақ елім жатыр.

Барқыт бел, қашқан қалмақ қалсын адыра,

Ата-анам – айым менен күнім жатыр.

Ер Баян біздің елге барған еді,

Көп қойға көкжал ойран салған еді.

Бөбегін шырылдатып ап кеткенде

Ата-анам жылап-зарлап қалған еді.

Сорлы анам көкірегін көкке сауып,

Қан жылап менен бір ант алған еді.

Ол анты: «Елдің шетін, анаң бетін

Бір көрмей, қозым, ерге барма!» – деді.

Анама сөзім – анау, өзім – мынау,

Жас Ноян, жүгінемін ер деп сені.

Көр болсақ, көрді көрмей, Тәңірі оңдай ма,

Ер Баян неге батқан терең ойға?

Мен сорды көргеннен-ақ сүйген Баян,

Қосылсақ, Баянға ауыр дерт болмай ма?

Биікке кетпей киік, ойда ойнаса,

Ашулы арыстанға мерт болмай ма?

Екеуміз Сарыарқадан сапар қылсақ,

Қатерсіз қосылуымыз берік болмай ма?

Қаны бір ел еді ғой қазақ, қалмақ,

О да бір саған туған жұрт болмай ма?!» –