Ответ:

У кожнага быць павінна

Свая баравіна,

Дзе трымаюць на зялёных руках

Сосны

Самае зыркае сонца.

Убачу заўсёды

Са стэпу і мора

Вышыньку

Роднага бору.

Дзе б я ні быў —

Баравіна са мной.

Хоць аднойчы за лета

Мне трэба

Паляжаць пад высокай сасной,

Парадніць вочы з небам.

Блакітны верас,

Баравікі

Пахнуць маленствам заўсёды.

Тут ваявалі

Мае дружбакі

У партызанскія годы.

Вецер, табе пагусці пара

У сонечных верхавінах...

Каму сіні стэп,

Каму гара,

А мне мая баравіна —

Маленства майго краіна.

1978

Объяснение: