Адамдық борыш - өзіне ғана емес, өзгелерге көрсете алатынқызметі. Халқыңа қызмет етсең, сенің білімің, кісілігің мол дегендібілдіреді. Ал, адам өзінің жеке басынан аса алмай, күйбең тіршіліктеншыға алмаса, ол өз бойындағы қуатын халқына бере алмаса, ол адам күйзеліске ұшырайды. Халыққа қызмет ету азаматтың кемелденуіне, өрісінің кеңеюіне үлкен әсер етеді. Ал, Шәкәрім қажыадамдық борыш турасында: «Ақжолдан айнымай, Ар сақта, оны біл», -дейді. Сонда таза ісімен, адал еңбегімен және харекетімен көрінетінадамдар болады, олар өзінің ең басты өмір сүру кеңістігі өз халқынаеңбек қылу деп есептейді. Шәкәрім сондай адамдар туралы айтып отыр.Алайда, көшпелі ортада адамдық өзінің функционалдық болмысы жағынантуыстық-рулық байланыстардың іргелі нормалары және принциптерімен бітеқайнасып жатқандығын аңғаруға болады. Мысалы, көшпелі ортада қоғамдыққатынасты реттеудің ең ілкімді принциптерініңбірі ағайыншылықтың басты шарты адамдық болды. Яғни адамдықты ұстанғанруластардың арасында ғана ағайыншылық жүрмек. «У ішсең руынмен» депкелетін мәтел сөздің туыстық-рулық қатынастарды ұйымдастырушылықпринципі ретіндегі әлеуметтік-институционалдық қауқары дамдықтыңсақталуына тығыз байланысты болды.[1]