Атамекен.
Түн. Мен далада сәкi үстінде жатырмын. Аспанда жұлдыздар жымыңдайды.
Жұлдыздар арасында ай. Дала сүттей жарық. Тау жақтан салқын леп соғады.
Жым-жырт тыныштық. Мен ояу жатырмын. Ұйқым келер емес. Қандай сүйкімді
көрініс. Табиғат бір мезгіл тыныс алғандай. Тілмен айтып жеткізудің өзі қиын.
Тіпті суретшілер де дәл осындай көріністі көз алдына келтіре алмас. Тек
табиғаттың ғана қолынан келетіндей.
Ауылыңнан алыс жаққа шықсаң, қайтып келуге асығасың. Келсең, таныс
көшелер, үйлер, адамдар – бәрі көзіңе оттай басылады ​