-тапсырма.
Мәтінді тыңда. Оқы.
I. — Ауылды аждаһа аралағанына бір жұма болды. Әр күні түстен кейін қой-қозы,
бота, тайды жұтады да жок боп кетеді. Аткан ок дарымайды. Әзірге адамға ауыз
салған жоқ. Кейiн кайтерiн кiм бiлсiн? - дедi садақ ұстаған жiгiт. - Шарасын таппай
дал болдық... - Ойбай... Әне... Тағы келді, — деп сөзін жалғастырды жiгiт. - Аждаһа
Кулан деген... жесір әйелдiң... үйінің жанындағы... суы тартылып кеткен... ескi кұдықтан
шығады.
Жанқожа кылышын алып, солай карай журді. Қасындағы адамдар жан-жакка
кашты. Ауыл ақсақалы, жасақ басшысы, сауыт, дулыға киіп қару асынған бес-алты
жігіт амалсыздан ізіне ерді. Мақұлық үйдің арт жағында тұрған құлынды алып жұтқалы
тұр екен. Жанқожа жылдам «Құран» оқыды да акырып, қасына жетіп барды. Тез
кылышын көтерді.
Лезде айбатынан айырылған мақұлықтың көзінен пора-пора жас ағып, сылк етіп
алдына жата кетті. Оның бейшара халін көрген Жанқожа қылышын түсірді.
— Ағарған әкеліңдер! - деді сосын одан отты жанарын алмастан...
Жасақ басшысы жүгіріп қараша үйге кірді де ентелей жетті. Артына қарамастан
қолын созған Жанқожа одан зерен кеседегі сүтті мақұлықтың басына шашып жіберді.
Мақұлық көзінен жас тамшылаған күйі Жанқожаға бір қарады да кері бұрылып,
ақырын-ақырын жок боп кетті. Сұсты мақұлықтан құтылғанына қуанған адамдар катты
куанды.
II. Жанқожа екі күн ақсақалдың үйінде жатты. Аждаһа кайта оралмады. Ауыл
адамдары үрейден арылып, тасаттық берді. Үшінші күні еліне қайтты. Үлкендер
батасын жаудырып ауыл іргесіне дейін шығарып салды. Ауылдан ұзап шыққан соң
тiзгiндi босатты...
Түн. Жұлдыздар жымыңдайды. Шалқалай туған айдың жарығынан жол бедері анық
байқалады. Қызылқұмның ішінде торы атты құстай ұшырып келеді. Кенет алдынан
ақ отау көрінді. Айналасында қаз-қатар тізілген сансыз шам жанып тұр. Бұл жер таныс
сияқты. Анадай жердегі сексеуілге көзі түскенде барып, мұның жылқының өлексесі
жатқан жер екенін бірден сезе қойды. Демек, торы ат жүйткіген екен. Әйтпесе, бұл
жерге ертең түске тарта жетуi тиiс еді. Он сегіз мың ғаламның тылсымын кім түсінер
дейсің?! Өз көзімен көріп өткен жазық далаға айналасында әскері жоқ демесең, хан
ордасы көшіп келгендей. Әдемі ақ отаудың жанына барғанда іштен ханшадай киінген
сұңғақ бойлы қыз шықты. Инабаттылықпен басын сәл иіп сәлем берді:
— Жолаушы, алған бағытыңыз алыс көрінеді. Бір түн қонақ боп тынығып алыңыз!
Жанқожа ізет сақтап қызбен амандасты. Астындағы торысы аман болса, ауылының
алыстығы білінбейді. Айдаладағы ақ отаудан шыққан қыздың қолқасынан гөрі бұл
жерде қандай сыр бар екендігі көбірек қызықтырған тәрізді. Құранды ердің басына
байлаулы тұрған сусын құятын ыдысын алған соң, атын қоя берді. Ыдыстағы суға
жуынып алды. Қыздың соңынан үйге кірді де төрге озды. Дастарқан жайнап тұр екен.
«Мынадай таңсық тағамдар елдің дастарқанында болса ғой» деп ойлап отырды.
(Б. Ұзақов)
составьте 5 вопросов по этому тексту