Бугiн - сентябрьдiң бiрi. Парадтағы солдаттай жана формамды катып киіп, ме желбіреген кызыл галстук.. -атырмын Колымда - су жана портфель, мойнымда Мектепке кiрдiм. Бiрiншi кластан бастап окып келе жаткан осы мектеп маған туған ачамдай ыстық та бауырмал. Жанадан сырланған мұнтаздай еден, терезе жадырап күліп арган тәрізді. Мынау - біздің класс, әлі ешкім келе қоймаған түрі бар. «Орынды кай жерден асам екен?» деп, бiраз ойланып тұрдым. Мұғалімнің қарсы алдына отырсам, калай бола- ды? Жок, одан да ең арты тиiмдi. Сабак зерiктiрiп жiбергенде партаны ашып койып, кітап еп отыруына немесе елең жазуына болады. Бiрак әдетте арткы парталарға сабакты нашар угеретін балалар әуес келеді. Өзiне сенiмi күштiлер каскайып, алдында отырады. Немене? Мен солардан кеммiн бе? «Ең алға, мұғаліммен бетпе-бет отырайын» деген шешімге келдім... Нешел кунi бойғы әрекеттен кейiн тұяк серiппей катып уйыктап калыппын. Әжем итнылап оятты. - Кожа, Кожатай! Әкем-ау, сен бүгін сабағына бармаушы ма едің? Незімді ашып алып, кабырга сагатка карасам, сегiзге он бес-ак минут калған екен. Атып гел, тез киiндiм де беті-колымды шайып жiберiп, бiр кесе айранды тiкемнен тік тұрған де котара салдым. Кеше титыктап келiп, сабак карауға мұршам болмап едi. Бүгiнгi бола- пандерді сумкама асыгыс салып алдым да мектепке жугiрдiм. коңырау соғылып кетіпті. Бiрiншi сабақ орыс тілі болатын. Анфиса Михайловна класка крiп барады екен, тасырлатып жугiрiп келе жаткан менi көрiп, токтай калды...

выпишите из этого текста прилагательные.
!!СРОЧНО!!​