Кейіпкер бала бағуды не себепті дұрыс
көрмейтінін анықта.
Қартайғанда қызығын өзің түгел көре
алмайтұғын, ұры, залым, тілемсектердің
азығын бағып беруді жөн көрмеді.
«Білгеніңді кімге үйретерсің, білмегеніңді
кімнен сұрарсың?» - деп қынжылады.
Алысып, жұлысып, айтысып, тартысып
жүргенде өмірінің біраз жасқа келіп
қалғаны үшін мал баға алмайтынын
айтады.
«Не көңілде, не көрген күніңде бір
тыныштық жоқ елге, софылық неге
керек?» – деп ойлайды,
«Қалайша бағудың мәнісін де білмеймін,
не болсын деп бағам, қай елге қосайын,
қай харекетке қосайын?», – деп дал
болады.​