Ответ

Баяғыда бір құмырсқа мен шегіртке өмір сүріпті. Құмырсқа күнде дем алмай еңбек етіпті. Қысқа азық жинап, үнгірінің тесіктерің бітеп, суық аяздарға дайындалыпты.

Бір күні ол өлең айтып жүрген шегірткені кездестіріп, оған былай депті:

- Ай, досым шегіртке. Әнің жақсы екен, бірақ та бұлай жүргенше сайрап неге сен қысқа дайындалмайсың? Жаз қысқа, қыс ұзақ.

Сонда шегіртке айтады екен: - Ей құмырсқа. Сен күні бойы жүрсің беліңді жазбай, жыбыр жыбыр етіп. Өмір тамаша!! Жаз тамаша емес па!!!

Иә досым бәрі де тамаша. Бірақ қысқа дайындалу керек қой. Үйді бітеп, азық жинау керек қой - депті құмырсқа.

- Қойшы, досым құмырсқа, ертен дайындаламын. Бүгін ерініп тұрмын. Одан да сен менің әнімді тыңда, - депті шегіртке.

Құмырсқа әнін тыңдамай өз шаруасымен кете беріпті.

Күн суытып, жаңбыр жауып күз де келеді. Ал құмырсқа жылы үйінде отырады. Бірде есіктің қаққанын естиді. Ашса шегіртке тұр екен үсті су болып.

- Досым құмырсқа мен тоңып қалдым, үйіне кірейінші, жылынайыншы, - деп жалыныпты. Сонда құмырсқа:

- Ау досым тоңдын ғой. Кір, жылын әрине. Мен саған сонда жазда айттым ғой. Сен тыңдамадың, еріндің. Ақыры үйсіз, азықсыз қалдың, - десе, шегіртке сонда былай екен.

- Оу досым құмырсқа. Енді келесі жазда ерінбей сенімен бірге еңбек етемін. Қазір ғана түсіндім қатемді. Еңбек ертең еріңбей, қарның тояды тіленбей" деген мақал дұрыс екен, - депті.