Перевидите пожайлуста текс/
мен мектепте жүргенде сурет салуды ұзнататын едім. Бұл өнерімді байқаған әкем мені қолпаштап отырды. Бірақ қайтсең де, суретші боласың деп узілді-кесілді <шідерлеп> тастаған жоқ. Немен айналыссам да, қолымнан қаққан емес. Өз пікірін, білгенін айтатын, бірақ оны зорлап біздің миымызға құймайтын. Сондықтан ба, отбасымыздағы бес баланың бәрі де өздері қалаган мамандықтарын алды. Қажет деген кезде, қанша керек болса, суретті сонша салатын едім, уақыттан да ешкім шектемейтін. Кейде кешкі сағат он болғанда: <Казір сен қалайды жатып ұйықта, уақыт болды, күн тәртібін бұзба!> - деп апарып ттөсекке де жатқыза қоймайтын. <Жарайды, жаның соны қалап отырса, өзіңе қажет болса, отыр, жаса. Бүгін қанып ұйықтамасаң, орнын ертең толтырарсың. Ал бүгінгі келіп тұрған шабытты қайтарып тастауға болмайды. Бәрібір соны ойлап дөңбекшіп жатасың>, - дейтін.
Это не весь текст, но кто может помогите перевисти этот кусочек.