Ответ:

Терісі бар құлаққаптар жасау.

ХІХ ғасырдың соңында көп балалы отбасының баласы, адасқан және талантты Честер Гринвуд достарымен бірге мұз айдынына барды. Көшедегі аяз қатты болып, олардың құлағы үнемі тоңып, жігіттерді үйге анда-санда қайтуға мәжбүр етті. Бас киімдер мен шарфтарды жан-тәнімен жек көретін Честер әжесін мәміле жасауға - құлаққа жылы тиетін нәрсе жасауға көндірді, бірақ сонымен бірге бас киім де, шарф та емес, сол уақытқа таныс ештеңе де емес. Әжесі оған күліп, бас тартты, содан кейін бала өзі бір нәрсе ойлап табуды шешті.

Сонымен, сым ілмегінің ұштарына ол үлбір бөлігін бекітіп, осы құрылымды басына көтерді. Нәтижесінде қолдан жасалған құлаққаптар пайда болды және олар оның достарына осындай әсер қалдырды, сол кезде 15 жасар бала бірден «дизайнер» атанып, жігіттердің әрқайсысына бірегей құлаққап жасауды өтінді.

Ешқашан өз қалауыңыздан қорықпаңыз - кенеттен сіз бірдеңе ойлап табасыз.

Объяснение:

Создание меховых наушников.

В конце 19 века своенравный и талантливый Честер Гринвуд, мальчик из многодетной семьи, отправился с друзьями на каток. Мороз на улице стоял лютый, и уши все время замерзали, заставляя ребят то и дело возвращаться домой. Честер, всем сердцем ненавидящий головные уборы и шарфы, уговорил свою бабушку на сделку – соорудить нечто, что греет уши, но при этом не является ни шапкой ни шарфом, ни чем-либо еще привычным для того времени. Бабушка посмеялась над ним и отказала, тогда мальчик решил изобрести что-то сам.

Так, к концам проволочной петли, он прикрепил по кусочку меха и водрузил эту конструкцию на голову.  Получились самодельные наушники и они произвели на его друзей такое впечатление, что 15-летнего подростка тут же нарекли местным «дизайнером» и попросили создать каждому из ребят парочку уникальных наушников.  

Никогда не бойтесь своих желаний - вдруг и вы что-нибудь изобретете.