Падаюць сняжынкi -
дыяменты - росы,
Падаюць бялюткi
за маiм акном...

Расчасалi вiшнi
шоýкавыя косы
I ýранiлi долу
снегавы вянок.

Дзесьцi у прасторах
празвiнелi бомы.
Дацвiлi пялёсткi
нейчае тугi...

I здаецца зноýку -
еду я дадому
Пераведаць родных,
блiзкiх, дарагix.

Axiнае вечар
тонкiя мярэжы,
На акне альвасы
дагарэлi ý сне.,

А ý душы квяцiстасць,
i такая свежасць,
I з вачэй усмешкi
сыплюцца на снег.

Зноý зiма паслала
снежныя кiлiмы,
Зажурыла беллю
паплавы, лугi,

I прыходзiць радасць
у красе маýклiвай.
Адплываюць хвiлi
смутку i тугi...

А сняжынкi сеюць
кволую iмглiстасць,
Падаюць бялюткi
за маiм акном,

I цвiце на вiшнях
снежная ýрачыстасць,
Сцелецца на скронях
перад раннiм сном.

Хочацца навеяць
казкi - таямнiцы
Гукамi мелодый,
радасцю без слоý.

I застылi сценi
у маёй святлiцы,
Засынаю... Снiцца
роднае сяло.
Чытаць цалкам:  http://www.vershy.ru/content/padayuts-snyazhynki-ur