Перекладіть на українську текст з польської, варіанти перекладу з переводчика не рахуються, даю 35 балів
– Uważam, że bajki Krasickiego mogą być czytane na kilka sposobów. Tak
„po wierzchu” dla dzieci też. Chociaż może tylko te, co dobrze się kończą. Oczywiście
– te bajki są dla dorosłych o dorosłych, o ludziach. Każdy z nas jest trochę
jak ten szczur – chce być dostrzeżony, pochwalony, doceniony... I oczywiście,
że „kto lubi być chwalony, bywa często zwiedziony” – jak pisze nasz poeta w
innej bajce. Ale tęsknota, żeby mieć w życiu swoje pięć minut, odbiera czasem
rozum. I chcemy sobie przypisać pochwały dla innych – jak „kadzą”, wychodzimy
na ołtarz. Zazwyczaj nie udusi nas od razu jakiś kot, kończy się śmiesznością.
Morał jest prosty – bądź pokorny, czekaj cierpliwie, nie wywyższaj się, znaj swoje
miejsce. Ja tak rozumiem tę bajkę. I dlatego dla mnie jest to smutna bajka – nie
dla dzieci. Uważam, że w życiu trzeba żyć aktywnie, robić najlepiej, jak się da i
wszystko, co się da i – gdy są efekty – człowiek zasługuje na pochwałę i „kadzenie”.
To motywuje do dalszej pracy. Druga bajka...
– Dziękuję, wystarczy. Ocena bardzo dobra.
I tak przepytała jeszcze dwie osoby.
– Zapiszemy temat lekcji. Lekcja numer... Którego dzisiaj jest? – Zawsze pytała,
podawaliśmy datę, ona zapisywała ją na tablicy głośno wymawiając: – Dwudziestego
trzeciego października dwa tysiące szesnastego roku. Taka jest ta nasza
pani profesor – podobno uczyła cudzoziemców, też w Ukrainie dwa lata – i tak
jej zostało. Przynajmniej nikt z nas nie zrobi błędu w dacie. Generalnie jest spoko.
Fajnie się ubiera (tak mówią dziewczyny, ja się nie znam), cechuje się dużym
poczuciem sprawiedliwości, wyróżnia się pracowitością (zawsze przygotowana
do lekcji, przynosi mnóstwo dodatkowych materiałów) i uczciwością. Przed nami
kolejna fajna lekcja – 45 minut szybko mija.
A potem dzwonek i przerwa. Coś do kupienia w sklepiku szkolnym. Coś do
załatwienia w sekretariacie. Trzeba panią od angielskiego złapać w pokoju nauczycielskim
(mam jej coś przekazać – zgodę rodziców na wyjazd na wycieczkę).
Coś do oddania w bibliotece. I coś do pogadania z kolegami na korytarzu. Trzymajcie
się! Może się jeszcze spotkamy w następnych lekcjach?