Легенда о домбре

В давние времена на Алтае жили два брата-великана.

У младшего брата была домбра, очень он любил на ней играть. Как заиграет, так обо всем на свете забывает.

Старший же брат был самолюбивым и тщеславным. Вот однажды захотел он прославиться, а для этого решил построить мост через бурную и холодную реку. Стал камни собирать, начал мост строить. А младший брат все играет да играет.

Так день прошел и другой, и третий. Не спешит младший брат на помощь старшему, только и знает, что играет на любимом инструменте.

Разозлился старший браг, выхватил у младшего домбру и, что было силы ударил ею о скалу.

Разбился великолепный инструмент, смолкла мелодия, но остался на камне отпечаток.

Прошло много лет. Нашли люди этот отпечаток, стали по нему новые домбры делать, и вновь зазвучала музыка в молчавших долгое время селениях.

Вот так через этот прекрасный мелодичный инструмент и осталась среди людей память о младшем брате, а о старшем тщеславном брате никто и не вспомнил.

Legenda o dombre

V davniye vremena na Altaye zhili dva brata-velikana.

U mladshego brata byla dombra, ochen' on lyubil na ney igrat'. Kak zaigrayet, tak obo vsem na svete zabyvayet.

Starshiy zhe brat byl samolyubivym i tshcheslavnym. Vot odnazhdy zakhotel on proslavit'sya, a dlya etogo reshil postroit' most cherez burnuyu i kholodnuyu reku. Stal kamni sobirat', nachal most stroit'. A mladshiy brat vse igrayet da igrayet.

Tak den' proshel i drugoy, i tretiy. Ne speshit mladshiy brat na pomoshch' starshemu, tol'ko i znayet, chto igrayet na lyubimom instrumente.

Razozlilsya starshiy brag, vykhvatil u mladshego dombru i, chto bylo sily udaril yeyu o skalu.

Razbilsya velikolepnyy instrument, smolkla melodiya, no ostalsya na kamne otpechatok.

Proshlo mnogo let. Nashli lyudi etot otpechatok, stali po nemu novyye dombry delat', i vnov' zazvuchala muzyka v molchavshikh dolgoye vremya seleniyakh.

Vot tak cherez etot prekrasnyy melodichnyy instrument i ostalas' sredi lyudey pamyat' o mladshem brate, a o starshem tshcheslavnom brate nikto i ne vspomnil.

Развернуть

Домбыраның аңызы

Ежелгі уақытта Алтайда екі алпауыт ағасы өмір сүрген.

Кіші ағасында домбыра болған, ол оған ойнауды ұнатқан. Ол ойнай бастағанда, ол бәрін ұмытады.

Үлкен ағасы мақтан тұтатын және мақтан тұтатын. Бір күні ол атақты болғысы келді, сондықтан ол дауыл мен суық өзеннен көпір салуды шешті. Ол тастарды жинай бастады, көпір салуды бастады. Ал кіші ағасы ойнайды және ойнайды.

Күні екіншісі, үшінші күні өтті. Кіші ағасы ақсақалға көмектесуге асықпайды, ол өзінің сүйікті аспаптарын ойнайтынын біледі.

Үлкен мазары ашуланып, кішірек домбыраны ұстап алды және бұл тасты көтерген күш болды.

Керемет аспап бұзылып, әуен тынышталды, бірақ таста қалды.

Көптеген жылдар өтті. Адамдар бұл ізді тауып, оған жаңа домбыра жасай бастады, және ұзақ уақыт үнсіз қалған ауылдардағы музыка қайтадан дауыстай бастады.

Осындай кішкентай бауырластың есімі осы әдемі әуенді құрал арқылы халық арасында қалды, және ешкім есейген ағасы туралы есіне алмады.