Жыве ў Белавежскай пушчы прыгожы жыхар Алень, яму далі мянушку Алежка. Было гэта некалькі гадоў назад, абыходзячы мяжу, пагранічнікі пачулі нейкі падазроны шорах на паласе зямлі. Убачыўшы успышку свету ад ліхтароў, аляніха вельмі спалохалася і кінулася у глыбіню лесу. Але на ускопаным кавалку зямлі астаўся ляжаць нейкі белы камочак – маленькае навароджанае алянятка. Пагранічнікі доўга стаялі ічакалі, бо думалі, што аляніха вярнецца за сваім дзяцем. Але яна не прыйшла. Забралі пагранічнікі з сабой на заставу маленькую жывёлу. Паілі яе, кармілі так і вырасцілі. Імя яму далі Алежка. Ён быццам бы сабака хадзіў следам за пагранічнікамі.

Алежка нават басціся навучыўся і паддаваў пагранічнікам па адным месцы, трэба было толькі нагнуцца. У хуткім часе аддалі Алежку у запаведнік, паставілі яго у загон. Але чымсці яму гэта месца не спадабалася і пераскочыў алень у загон да зуброў. Зубры адразу не прынялі аленя, ганялі яго кругам, а потым і здружыліся.

Аднойчы пагранічнік накарміў Алежку бутэрбродам з чорнай ікрой.А алені ікру з роду ня любяць і не пераносяць, выплюнуў Алежка бутэрброд і затаіў на пагранічніка крыўду. Вось такі алень водзіцца у Беларусі.