Менің атам мен әжем бар. Олар Ақсу қаласындатұрады. Атам 66 жаста, ал әжем 65 жаста.Екеуі де зейнеткер. Олардың төртұлы,  бір қызы  және он немересі  бар. Мен атам мен әжеме әр демалыс сайынбарып тұрамын. Мен келгенде әжем менің жақсы көретін бауырсақ, самса, қалаштардыжәне тағы да басқа тәтті тағамдарды пісіреді. Әрине мен оған  көмектесемін. Біз ата-әжемізден көпақыл-кеңес аламыз. Мен өзімнің ата-әжемді өте қатты жақсы көремін. Олар бізге: «Ешқашанүлкеннің жолын кеспесеңдер, қолдарынан келсе көмектесіп жүріңдер» -дейді. Осысөзді біз өзімізге тұмардай сақтауға тырысамыз.