quwwup Диләр, - электән яшәгән бер бедный-пребедный кеше. Аның иде өч улы һәм бер кызы. Авыр аңа үстерү һәм балаларны бер, ләкин ул аларның барысын да үстереп, выкормил, обучил. Алар барысы да булдылар искусными, умелыми һәм ловкими. Олы улы иде бу иң ерак расстоянии белергә исе теләсә кайсы предметы. Урта улым стрелял суган шулай ук күләме зур була, дигән иде эләгә алмыйча промаха төрле максат, ничек кенә ерак, ул юк иде. Кече улы иде шул силачом, дигән иде итмичә хезмәт күтәрергә теләсә нинди авырлыгын. Ә кызы-бәгырь иде необыкновенной рукодельницей. Үстереп, әтисе балаларын порадовался аларда озак һәм вафат була. Булды балалар, яшәргә әнисе белән. Өчен кыз следил див, куркыныч великан. Ул бервакыт күргәч, аны уйлаган украсть. - Энеле белделәр, бу турыда беркая да отпускали апабыз бер. Бер көн эчендә җыелган өч джигита ауга, ә әнисе урманга өчен ягодами. Калган йортлар бер кыз. Китәр алдыннан алар әйттеләр кызга: - Жди безне, без тиздән кайтабыз. Шулай өчен див түгел урлый сине, без запрем йортта йозак эленеп тора. Заперли йорты һәм бетте. Див проведал, йорт тыш, кызлар беркемне дә юк, килде, выломал ишек һәм кызны урлаган. Возвратились-энеле белән, ау, возвратилась әнисе бер урманга килеп җиттек янына үз йортына һәм күрә: ишек выломана. Бросились алар йортына, ә йортында буш: пропала кыз. Догадались-энеле, аны љзгђн див, булды сорарга әнисе: - Җибәр безне эзләргә апабыз! - Барыгыз, сынки, - ди әнисе. Аннан өч джигита бергә. Озак бардык, бик күп югары таулар миновали. Абыйсы бара һәм барлык принюхивается. Ниһаять, почуял ул исе апам напал бу эз дива. - Менә, - ди, - анда узган див! Киттеләр алар моңа следу килделәр, һәм бу дремучий урманы. Разыскали йорт дива, заглянули аңа һәм күрә: утыра шул йортында аларны шәфкать туташы, ә аның янында ята див һәм йоклый бик нык йоклар. Прокрались-энеле сак өйгә унесли үз апабыз, әйе шулай менделәр барысын да эшләдегез, дип див һәм проснулся. Киттеләр алар обратный путь. Бардык, алар көн барды, төн чыкты һәм күл янына. Утомились бертуган апасы вакытында озак юлда булдык переночевать ярында урнашкан бу күл. Легли алар йокларга һәм хәзер үк уснули. Ә див бу вакытта проснулся, хватился - юк, кызлар. Выскочил, ул өйдән, разыскал эз беглецов һәм пустился өчен алар погоню. Казанда див күл янына, үткәндәге, - энеле нык кына йоклый. Схватил ул кызны һәм взлетел белән аның астына болыт. Урта абыйсы тавышны ишетте, проснулся булды будить бертуган. - Просыпайтесь мөгаен, бәла случилась! Ә үзе схватил үз суган, прицелился һәм пустил стрелу " дива. Взвилась стрела һәм оторвала диву правую кулын. Пустил егете икенче стрелу. Пронзила стрела дива насквозь. Чыгарды ул кызны. Упадет ул тырышучы - үлем аңа. Әйе энесе түгел бирде аңа упасть: подскочил менделәр катнашты апабыз кулына. Аннан алар алга таба да куанычлы. Ә аларның приходу әнисе сшила матур зилян, нарядный халат, уйлап куйдым: "Подарю мин зилян моннан чыгып, минем улын ул коткара апабыз". Килә-энеле белән сестрой кайта. Әнисе булды, аларның расспрашивать, алар ничек разыскали апабыз һәм отняли аның янында дива. Абыйсы, ди: - Башка мине танырлык түгел иде, анда урнашкан безнең шәфкать туташы. Чөнки ул миңа үземне табарга кирәк аны! Урта абыйсы ди: - Булмаса, мине, див, бөтенләй булмаса љзгђн апабыз. Ярый, мин подстрелил аны! Энесе ди: - Әгәр мин түгел подхватил вакытында апабыз, ул разбилась иде хакында тырышучы. Выслушала аларның хикәяләр анасы да белә, кемгә килгән өч бертуган бүләк зилян. Менә мин телим спросить сезне: ә сез кемгә килгән бертуган бүләк булыр иде зилян?