Пожалуйста перевидите текст на русский. Только правильно, не как в переводчике. Буду очень благодарна. Биыл Абайдың жасы он үшке толған еді. Денесі де бір
аралық кейіпте. Бойы өскен. Қол-аяғы ұзарған.
Ол атқа мініп жүруге жарағанымен, үйден көп шықпайды. Өзге балалардан гөрі, басқа бір ермек. Бөлек бір дос тапты. Онысы — әжесі. Одан қала берсе — шешесі.
Абай биыл ғана анық байқағандай. Мұның әжесі бір түрлі әңгімеші екен. Қызық сөйлейді. Әңгімесін дәмді ғып, қызықтырып айтады. Бірде Абай сырқаттанып жатып, әжесінен әңгіме айтуын сұраған. Сонда әжесі ойланып отырып:
- Бұлдыр-бұлдыр күн өткен. Бұрынғыда кім өткен... - деп, кішкене тақпақтан бастап еді. Абай соны ұғып қалыпты, келесі жолы әңгіме сұрағанда әжесінің тізесінен ақырын қағып:
- Бұлдыр-бұлдыр күн өткен. Бұрынғыда кім өткен... - деп, тағы да әңгімені тілегенін білдіруші еді.
Әжесі әуелде көп-көп ертегілер айтқан. Абай қажымай, жалықпай, ылғи ынтыға тыңдайтын. Кейде әжесі шаршап, айтпай қойса, шешесіне жабысатын. Ұлжан да көп әңгіме білуші еді және ол көбінесе өлең сөзді жиі айтатын.
аралық кейіпте. Бойы өскен. Қол-аяғы ұзарған.
Ол атқа мініп жүруге жарағанымен, үйден көп шықпайды. Өзге балалардан гөрі, басқа бір ермек. Бөлек бір дос тапты. Онысы — әжесі. Одан қала берсе — шешесі.
Абай биыл ғана анық байқағандай. Мұның әжесі бір түрлі әңгімеші екен. Қызық сөйлейді. Әңгімесін дәмді ғып, қызықтырып айтады. Бірде Абай сырқаттанып жатып, әжесінен әңгіме айтуын сұраған. Сонда әжесі ойланып отырып:
- Бұлдыр-бұлдыр күн өткен. Бұрынғыда кім өткен... - деп, кішкене тақпақтан бастап еді. Абай соны ұғып қалыпты, келесі жолы әңгіме сұрағанда әжесінің тізесінен ақырын қағып:
- Бұлдыр-бұлдыр күн өткен. Бұрынғыда кім өткен... - деп, тағы да әңгімені тілегенін білдіруші еді.
Әжесі әуелде көп-көп ертегілер айтқан. Абай қажымай, жалықпай, ылғи ынтыға тыңдайтын. Кейде әжесі шаршап, айтпай қойса, шешесіне жабысатын. Ұлжан да көп әңгіме білуші еді және ол көбінесе өлең сөзді жиі айтатын.
More Questions From This User See All
Answers & Comments
Verified answer
В этом году Абаю исполнился тринадцать лет. Тело тоже в имеет определенный вид. Вырос ростом. Руки, ноги длинные стали.Хотя, он может ездить верхом, из дома особенно не выходит. По сравнению с другими детьми нашел другое увлечение. Нашел отдельного друга. Это- его бабушка. И его -мама. Абай как будто в этом году точно заметил, что его бабушка интересно рассказывает. Интересно, привлекательно рассказывает. Однажды, когда Абай лежал заболевшим, просил у бабушки рассказывать рассказ. Тогда бабушка задумавшись начинала с маленького стихотворения: Не ясные, не ясные дни прошли, В прошлом кто проходил... Абай это запомнил, следующий раз, когда просил рассказ бабушки, по тихонько, по хлопав по колени бабушки: повторив эти стихи, дал понят бабушке о своей просьбе.
Бабушка сначала рассказывала много сказок. Абай не скучая, с удовольствием слушал. Иногда бабушка, устает и не рассказывает, тогда он приставал маме. Улжан тоже знала много рассказов, но она часто читала стихи.