Прочитав произведение Магауина Бір атаның балалары,мне стало жалко мальчика которого ни кто не хотел брать из-за того что он был немцем.Это очень несправедливо,потому что он не виноват что он немец.Так как это происходило во время войны его родителей не стало и его отправили в детский дом.Потом председатель сказал чтобы детей разбирали по домам.Один пожилой мужчина сказал что он возьмет его к себе так как его сын погиб на фронте.Они долго жили вместе.Однажды мальчики позвали его с собой играть на котлован.Он подумал что они изменились,и пошел с ними.Они обрызгали его грязью.Он заплакал.Мне понравилось это произведение тем что на свете остались добрые люди,которым не безразлично на судьбу несчастных детей.ПЕРЕВЕДИТЕ ПОЖАЛУЙСТА НА КАЗАХСКИЙ!ОЧЕНЬ ПРОШУ!Я МОГУ ПОМОЧЬ С АЛГЕБРОЙ ИЛИ ГЕОМЕТРИЕЙ!ПОЖАЛУЙСТА!НУЖНО НА ЗАВТРА!ЗАРАНЕЕ ҮЛКЕН РАҚМЕТ!!!
More Questions From This User See All
Answers & Comments
Verified answer
Мағауинның "Бір атаның балалары" атты шығармасын оқып, мен Зигфрид деген баланы аядым, оның ұлты неміс болдғандықтан, оны ешкім өз отбасына алғысы келмеді. Бұл әділетсіз,себебі ол баланың ұлты неміс болғанына кінәлі емес. Бұл оқиға соғыс кездері орын алған, баланың ата-анасы болмай, ол балалар үйіне жіберілген. Кейін төраға балаларды әркім үйлеріне алсын деген бұйрық берді.Бір қария осы Зигфридты мен алайын, менің балам соғыста қаза болды деді. Олар ұзақ уақыт бойы бірге тұрды. Бір күні ауылдың балалары оны қазаншұңқырдың қасына ойнауға шақырды. Зигфрид балалардың сана сезімі дұрысталды деп ойлап,ойнауға барды.Балалар оның үстіне балшық шашып тастап, ол жылады. Маған осы шығарма өте ұнады,себебі мейірімді адамдар өмірде әлі де бар екен және олар байғұс баланың тағдырына немқұрайды қарамайтынына көзім жетті.