Сделайте транскрипцию как надо читать,пожалуйста
Nous avons pu tous deux, fatigués du voyage,
Nous asseoir un instant sur le bord du chemin-
Et sentir sur nos fronts flotter le même ombrage,
Et porter nos regards vers l'horizon lointain.
Mais le temps suit son cours et sa pente
inflexible
A bientôt séparé ce qu'il avait uni,-
Et l'homme, sous le fouet d'un pouvoir
invisible,
S'enfonce, triste et seul, dans l'espace infini.
Et maintenant, ami, de ces heures passées,
De cette vie à deux, que nous est-il resté?
Un regard, un accent, des débris de pensées.-
Hélas. ce qui n'est plus a-t-il jamais été?
Answers & Comments
Ответ:
Ну завон рю ту дё,фатик дю вуаяж
Ну сесьё ин инстэн сю ле бор дю чемин
Э сенти сю но фронт флоттэ лё мэм омбрэж
Э портэ но регард вер лоризон лойнтэн
Мэ лё тэмп сюи сон кур э са пент инфлексибле
Э биенто сепаре се киль аве юни
Э ломме ,сюи лефуэ дэн пувуар инвисибле
Сенфонс трист э сель дан леспес инфини
Э мэнтэне ами дэ се ер пассе
Дэ сетт ви э дё кэ ну сетиль рестэ?
Ан регар ,ан ассен дэ дэбри дэ пэнсе
Хела се ки нес плю атиль жамэ зете