Шеген менің аяғымдағы толып жатқан жара мен жарықтарын көріп, басын шайқады да:
- Уай, мынауың болмайды, деді, «түсінемісің» дегендей, көзіме қадала қарап,
Ең ал-
дымен, адамға бас керек. Онсыз өмір оған молданың көрінен де қараңғы болады. Онсыз өмір
«Құраннан» жаман, түсіне алмайсың. Екінші бізге аяқ керек. Қашсаң - құтылатын бол, қусаң
жететін бол. Керек боп қалса, құстай ұшатын бол! Мынадай табан бола ма екен! Қырық тесік!
Аяғыңның жалпы бітімі жаман болмағанмен, қазіргі халi қанағаттанарлық емес деп танимын.
Жата тұр құмның үстінде. Мен қазір келем, - деп, Шеген қалаға қарай жүгіріп кетті.
Дәрі әкеледі. Екі күнде жазып береді! деді Бораш ұзай берген Шегенге риза көзбен
қарап. Жүзіндегі күрсініс ізі осы арада ғана түгел бір жойылып кетті.
Сен қалай аңсадың? - дедім Борашқа іскен оң тізесіне қолымды апарып,
Әй апам қораның төбесінен құлатып жіберді.
«Әй апасы» өгей шешесі екенін түсіндім де одан арғыны қазбалағаным жоқ. Бораш шорла-
нып бітіп келе жатқан оң тізесін сипалай отырып:
Соңаның үстіне құлап түстім... Шеген ағам жазды ғой әйтеуір... Енді бір айда жүруге
жарайсың дейді...Балық майынан жазылды. Тіпті жазылып қалып еді, әнeугүні дегдoм ұстап ала
жаздап, содан қашқанда тағы бүлдіріп алдым, деді.
Бұл жолы өзінің қашып құтылғанына мақтанатындай жымиып та қойды.
- Мен де керемет жүйрікпін! — дедім мақтанғым келіп кетіп,
— Ойбай... Шегендей емес шығарсың... Шеген қайда!? Ол. Ол ағып бара жатқан машинаны
қуып жетіп, асылып кете береді! Біреу көріп қалса, қарғып түсіп, кете беруі де түк емес. Ол
Әншейін желаяқ! - деді Бораш масаттана сөйлеп,
(Ғ. Мүсірепоg)
ПОЖАЛУЙСТА ПОМОГИТЕ НУЖНО ДАТЬ ЭТОМУ ТЕКСТУ ИМЯ
ПОМОГИТЕ ПОЖАЛУЙСТА СРОЧНО НАДО