Шығыстан таң көрінгенде Нұргүл, Айгүл, мен - үшеуіміз өзен жағасында тігілген үй сыртында отыр едік.
-Мен жарық таңды жақсы көремін.
-Ал мен сайраған кұстар даусын күнде естігім келеді.
Дәл осы кезде бір топ құстың сайрағаны естілді.
-Бұлбұл ғой.
-Жоқ, тамыз айында бұлбұлдар сайрамайды. Мынау - қараторғайдың дауысы. Ой, дауыстары қандай әдемі! - деп Айгүл қуанды.
Мен ағаш басына қарап отыр едім, қараторғайлар әнге басып отыр екен...
Тоғайға кірдік. Биік бір теректің айналасы мөлдіреген қарақатқа толып тұр екен.
Үшеуміз де алақанды толтыра асап жүрміз.
-Ой, дәмі қандай!
Дорбаға да салып жүрміз. Қарақат таусылар емес. Ауылға қайттық.
Көк жүзінде күн күлімдеп тұр.