Сөйтіп, мен сендерге өзімнің аты-жөнімді айттым. Ал көркем шығармада
кейіпкердің кім екені аталып қана қоймай, сырт бейнесі де қоса
сипатталатын дәстүр бар ғой. Енді соған көшейін.... Мынау - міне, мұрным.
Екі танауыма екі саусағым еркін сыйып кетерлік, қосауыз мылтықтың
аузындай үңірейіп тұр. Екі шекемнің шығыңқылығы болмаса, басым
қарбыз тәрізді доп-домалақ, тап-тақыр.... Ох, менің шашым!. Қаттылығы,
қайраттылығы шошқаның қылынан бір кем емес. ... Сол жақ құлағымның
астына таман бір түйір қалым бар... Ал бойымды біреулер: «Орта бойлы»,
дейді. Әжем болса: «Әкең тәрізді сұңғақ бойлы боласың!» - дейді
(Б.Соқпақбаев)​