Відповідь:

З дзяцінства я жыву ў невялікім горадзе, калі захацець, то можна абыйсці яго за пару гадзін, нягледзячы на яго памеры ён прасторны і чысты. Хай у ім мала прыгожых вуліц і славутасцяў, няма разводных мастоў і хмарачосаў, я люблю свой горад. Тут шмат утульных двароў, дарагіх сэрцу мясцін і, вядома ж, родных людзей. Тут жывуць мае сябры, тут мая любімая школа.

Больш за ўсё я люблю наш парк, тут заўсёды вельмі прыгожа, калі восенню заходзіш у яго, то трапляеш у Залатое царства, дарожкі абсыпаныя яркімі жоўтымі лісцем клёну, на дрэвах шамацяць залатыя манеткі. Узімку тут усё беласнежнае, дрэвы стаяць у пуховых шапках, блішчыць снег. Вясной усё паступова ажывае, а летам усе колеры вясёлкі можна ўбачыць у парку, і пастаянна чутны вясёлы смех дзятвы.

Я люблю тое, што тут няма велізарнай колькасці машын і прадпрыемстваў, якія забруджваюць паветра. У адрозненне ад вялікіх гарадоў мой горад пазбаўлены мітусні, шуму, кіламетровых коркаў.

Мой горад пабудаваны на маляўнічым месцы, ён стаіць на рацэ Волзе, недалёка ад горада ёсць сасновы лес, у якім у цёплы час года заўсёды можна знайсці грыбы і ягады, а недалёка ад горада раскінутыя шырокія палі і лугі, шмат бярозавых гаяў. Гараджане ганарацца прыродай свайго горада. Усе госці горада адзначаюць прыроднае багацце нашага краю.

Можа быць, калі я скончу школу, я паеду ў іншы горад, але я ведаю дакладна, што ніколі не забуду свой родны горад, і з радасцю буду сюды прыязджаць.