Жұбын тап. Берілген тұжырымға дәлел болатын тарихи деректі тап.

Қазақ жасағының Жоңғар әскерлерінен маңызды айырмашылығы: жауға қарсылық жоңғарларда жоғары әскери бұйрықпен жұмылдырылды әрі міндетті саналды, ал қазақтарда бұл уақытта, жасақ жинақтау және әскери жауынгерлік шайқастарға қатысу рубасшыларының шешімімен қабылданған.

XVIII ғасырдың ортасында Кіші жүзде болған ағылшын суретшісі Д. Кэстль жазды: «...қазақтардың шабуылы мен қорғанысы бүкілхалықтық іс болған жоқ. Жорықтарға тек жастар қатысатын. Соғыста оларды ханның бұйрығын орындайтын қолбасшылар басқаратын».

И.Г. Георги былай деп жазған: «Жаугершілік сапарларына көңілдері толмай бастаса, олар аз-аздан бастапқы мекендеріне орала бастайды, солайша, күн сайын әскер азайып отырады. Егер олар жүргізген әрекеттеріне үлгермей жатса, немесе жеңіліске ұшыраса, әркім ең жақын жолмен өз ордасына жетуге асығады».

Оқиғалар заманының куәгері И.К. Кириллов ол жөнінде келесідей жазды: «Барлық қырғыз-қайсақ (қазақ) ордалары жоңғар қалмақтарымен қатыгез соғысты жеңе алар еді; егерде ортақ келісімге келе алса, ал оларда бір ханы соғысқа кіреді, екіншісі болса оны қалдырып кетеді, солайша, өз иеліктерін қалмақтар есебіне жоғалтып отыр».

​