Пожалуйста перевидите на русский СРОЧНО

Сабақ арасындағы үзіліс кезі. Самбырлаған сөз, сыңғырлаған күлкі. Ерсілі-қарсылы еденді солқылтада тарс-тұрс жүгірген балалар сеңдей соғысады.
Сабақтан шаққан екі мұғалім апай ұстаздар бөлмесіне қарай бет алды. Қарғашты сөмкесімен ұрып қашқан тентек Теміртай бұларды да екпінімен келіп, қағып кете жаздады. Жақтырмаған бұларды да, екі ұстаз әңгімелесіп өте берді. Теміртайдың әдепсіздігіне басқа балалармен бірге, дәліздің анау шетінде тұрған Оңалбек дейтін бала қатты ұялды. Ол мұғалім апайлар өіне жақындағанда, қылмысты адамдамдай қызарып кетті. Бар тапқаны - сыпайы шегініп, құрметпен жол берді. Мынадай жағымды қылық мұғалімдерді жалт қараты. Олар: "Қандай жақсы бала еді мына бала! Қайсы сыныптың баласы екен бұл?"-деді. "Жақсы бала!" деген сөздің Оңалбек туралы айтылғанын қасында тұрған Арманбек анық естіді. Бұл жылы сөз оның көңіл түбінен қызғаныш сезімін кенет оятқандай болды. Ол "жақсы бала" деген сөзді Оңалбекке қимайтын сияқтанды. "Осындай әдепті, сыпайы қылықты мен неге істемедім екен?Оңалбек істемей, мен істеген болсам, әрине, апайлар мына бала қандай жақсы бала еді деп мен туралы айтқан айтқан болар еді-ау..."