Табиғат – адамзатқа аманат

Бір кездері күнкөрісі табиғатқа тәуелді болып, оның құбылыстарын тәңірдің құдыреті деп түсінген адам баласының ғылым мен технологияның нәтижесінде табиғатқа қатысты танымы мен түсінігі өзгеріп, одан барынша алшақтай бастады. Табиғаттың байлығын иемденуге деген шексіз ашкөздік пен құмарлық әлемді жаулаушы және отар елдерге бөлді. Өзгенің есебінен баюды мақсат тұтып айналасын жаулап ала бастаған билеушілер өзінің басты мақсаты мен мүддесін бүркемелеу үшін түрлі амал-айладан бас тартқан жоқ. Оны біреу ерте, біреу кеш түсінді.

Мәселен, Америка құрлығын жаулап алған басқыншылар ондағы халықтың күнкөріс көзі болған аң-құсты қыру арқылы өз мақсатына жеткенін бүгінде республикадағы естияр азаматтың бәрі біледі. Алайда мұндай жағдай қазақ жерінде де болғанын біреуі білсе, біреуі білмейді. Бұған арысын айтпағанда ХХ ғасырдың алғашқы жартысындағы қолдан жасалған аштық пен қуғын-сүргін, одан кейінгі тың және тыңайған жерлерді игеру мен ядролық сынақ алаңдарының жергілікті халықтың өсіп-өркендеуін қаншалықты тежегенін жан-жақты сараптап, әділ бағасын беруге аса құлшыныс танытпауы өз әсерін тигізуде. Сондықтан да керқұланнан тартып тарпаң мен құланнан, жолбарыстан қалай айрылғанымызды қазіргі ұрпақ кітаптан ғана біледі