Пастаўце дзе трэба знакі прыпынку:
Быў красавік і вясна ішла ў сваю апошнюю пераможную атаку. Цеплы вецер смела і весела шумеў над палямі разносячы ваколпахі жываой прыроды. На дарога на разорах палеткаў тысячы ручаінак вызвоньвалі вясёлую песню вясны змываючы на сваім шляху апошнія лапінкі снегу.
Але нам было не да весялосці. “Газік” вурчаў як злоўлены ў пастку разлютаваны звер. Часамі ён да знямогі на ўсе свае сорак конскіх сіл тузаўся па гразі не ў сілах скрануцца з месца.
Неўзабаве мы пад'ехалі да клуба. Сход ужо ішоў і мы не марудзячы накіраваліся ў клуб. Зайшоўшы ў залу Пятрэнка асцярожна пачаў прабірацца паміж людзей да стала прэзідыума.